(1963 - ), Fransa’nın Lyon kentindeki École normale supérieure’de sosyoloji profesörü olarak çalışmaktadır ve Institut Universitaire de France isimli kuruluşun kıdemli üyesidir. Lahire aynı zamanda müdür yardımcılığını yaptığı Université de Lyon 2 bünyesindeki Centre Max Weber isimli araştırma merkezindeki “Dispositions, pouvoir, cultures, socialisation” [Yatkınlıklar, iktidarlar,
kültürler, toplumsallaşmalar] ekibinin liderliğini üstlenmektedir. 1990 yılında savunduğu sosyoloji doktora tezinde, ilköğretim seviyesinde başarısızlık üzerinde çalışmıştır. Araştırma alanları ilkokuldaki başarısızlığın üretimi, yüksek öğrenim alanındaki farklı eğitim alma biçimleri, “okuma yazma bilmeme” adı verilen toplumsal sorunun tarihi, Fransızların kültürel pratikleri, yazarların yaşam ve yaratım koşulları, Franz Kafka’nın eserleri, Batı’daki sanat ve tahakküm arasındaki ilişkilerin tarihi ve rüyalar gibi konuları kapsar. Lahire’in çalışmaları onu hem yatkınlıksalcı hem bağlamsalcı bir eylem kuramını geliştirmeye götürmüştür. Bu düşüncesi, Pierre Bourdieu’nün tesis ettiği alanlar kuramı ile habitus kuramına nüanslar kazandırarak onları belirginleştirmeye katkıda bulunmuştur. Lahire aynı zamanda sosyal bilimler ile onların toplumsal işlevleri hakkında da epistemolojik bir çalışma yürütmüştür. 2002 yılından bu yana Fransa’nın köklü yayınevlerinden olan Éditions La Découverte’de “Laboratoire des sciences sociales” [Sosyal bilimler laboratuvarı] isimli bir koleksiyonun başında bulunan Lahire’in yaklaşık yirmi tane yayımlanmış eseri bulunur. L'Homme pluriel (Nathan, 1998), Franz Kafka. Éléments pour une théorie de la création littéraire (La Découverte, 2010), Dans les plis singuliers du social (La Découverte, 2013), Ceci n'est pas qu'un tableau (La Découverte, 2015) ve Enfances de classe (Le Seuil, 2019) bunlardan bazılarıdır.
