“Sultân-i Tarîkat: Tarikat Sultanı”, sufi dünyada gönül gözü açık büyük düşünür Aynu’l-Kuzât-i Hemedanî’nin, şeyhi ve büyük piri Ahmed-i Gazzalî’ye vermiş olduğu bir lakap olarak bilinir. Ahmed-i Gazzalî V./XI. yüzyıl sonları ile VI./XII. yüzyılın ilk dönemlerinde yaşamış büyük sufi şeyhlerden biri olarak bilinir, aynı zamanda İslam kültür dünyasının en büyük övünç kaynakları arasında yer alır. Bu büyük sufi şeyhin varlığında iki büyük sufi akımı Bağdat ve Horasan ekolleri birleşmiştir. O, bir taraftan Bağdat bilim birikiminin, öte yandan Horasanlıların aşk dünyasının mirasçısıydı. Bu manevi soy kütüğü kişisel yetileriyle birleşince Şeyh Ahmed’in ilahi desteklerin de yardımıyla olgunluk aşamalarını bir bir aşarak yaşadığı çağda “sultan” lakabını almasını sağladı.
